Rencana ini sebahagian daripada siri:
Politik dan kerajaan
Amerika SyarikatPresiden Amerika Syarikat (kadangkala disingkatkan namanya sebagai POTUS, (Bahasa Inggeris: President Of The United States)[1] ialah ketua negara dan ketua kerajaan Amerika Syarikat. Presiden juga ialah ketua cawangan eksekutif kerajaan pusat untuk melaksanakan undang-undang seperti yang diperuntukkan oleh perlembagaan. Jawatan ini diwujudkan dengan persetujuan Perlembagaan Amerika Syarikat pada 1788 dengan presiden pertama dilantik pada 1789. Seorang Presiden Amerika Syarikat hanya boleh menjawat selama dua masa penggal yang masing-masing mempunyai tempoh sepanjang empat tahun.Artikel Dua Perlembagaan mengukuhkan presiden sebagai Pemerintah Tertinggi Angkatan Tentera Amerika Syarikat dan menghitung kuasanya secara spesifik yang diberikan kepada seorang presiden, termasuklah kuasa untuk menandatangani sesuatu akta menjadi undang-undang atau memvetonya termasuklah kuasa untuk menandatangani menjadi undang-undang atau akta-akta yang diluluskan oleh Kongres. Presiden itu mempunyai kuasa untuk membina satu kabinet penasihat-penasihat dan untuk memberikan keampunan atau penangguhan hukuman. Akhirnya, dengan "nasihat dan persetujuan" daripada Senat, untuk membuat perjanjian, melantik pegawai-pegawai pusat, Pesuruhjaya Tinggi , dan hakim, termasuklah Mahkamah Agung. Oleh kerana pegawai daripada jabatan lain, perlembagaan dengan para pegawai, perlembagaan menghadkan presiden dengan satu set timbal balik. Ia dirangka untuk menghadkan individu-individu daripada mengambil kuasa mutlak.